کودکان و حیوانات
دوستی با حیوانات یکی از لذّت​بخش​ترین قسمت​های زندگی است. اگر از حیوانات می​ترسید یا از آنها نفرت دارید، این ترس یا نفرت را به فرزندان خود منتقل نکنید. دوستی با حیوانات، باعث تقویت اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان می​شود. نگهداری از حیوانات، مسئولیت​پذیری را به آنها یاد می​دهد و عشق بی​قید و شرط حیوانات به آنها، نوعی آرامش خاطر در آنها به وجود می​آورد. کودکانی که با حیوانات دوست هستند، معمولاً کمتر دچار عقده​های روحی می​شوند و در دوران نوجوانی کمتر به کارهای خلاف رو می​آورند.

 از همان سال​های اول کودکی حیوانات را به کودکان خود بشناسانید، دلایل حالت​های ترس یا تهاجم در حیوانات را برای آنها توضیح دهید و به آنها یاد دهید که با حیوانات مهربان باشند. با گفتن جملاتی مثل "خطرناکه، کثیفه،​هاپو می​خوردت، پیشی می​بردت" ذهن آنها را آشفته نکنید. برعکس، سعی کنید به آنها یاد دهید که با حیوانات رابطۀ عاطفی برقرار کنند یا اگر خودتان از انجام این کار عاجزید، این کار را به دوستان و آشنایان محوّل کنید.

بعضی از حیوانات مانند سگ​ها و گربه​ها توسط انسان اهلی شده و به همنشین انسان​ها تبدیل شده​اند. بیشتر این حیوانات، چنان به انسان​ها و زندگی در کنار آنها خو گرفته​اند که قادر به زندگی در طبیعت نیستند. حقوق بیشتر این حیوانات نیز مانند حیوانات پرورشی زیر پا گذاشته می​شود مخصوصاً در کشور ما وضعیت حیوانات خانگی به مراتب بدتر از بسیاری از نقاط دیگر دنیاست. متاسفانه حس حیوان​دوستی آن گونه که باید و شاید در ایرانیان رشد نکرده است چون در کشور ما هیچ گاه به آموزش مسائل اخلاقی در قبال حیوانات ارج و بها داده نشده است. بسیاری از مردم سعی می​کنند از رابطه با حیوانات فرار کنند و این بی​میلی و بی​تفاوتی را به کودکان خود نیز منتقل می​کنند. در کشور ما حیوان​آزاری در میان کودکان کاملاً رایج است.  کودکان و نوجوانان با الهام از آموزش والدین خود که حیوانات را کثیف یا ترسناک می​دانند در خیابان​ها به آزار و اذیت گربه​ها، سگ​ها، مارمولک​ها، پرندگان و حیوانات دیگر می​پردازند. معمولاً این خشونت در روح کودکان و نوجوانان ریشه می​دواند و بعدها در قالب عواقب دیگر مانند خشونت در برابر انسان​ها بروز می​کند. شاید وقت آن فرا رسیده است که کمی در طرز تفکر خود تجدید نظر کنیم.